gülüyorum aslında ben.

ben gülme krizine girsem bile sessiz gülen biriyim.yani dışardan bakılınca evet bi' yarılma durumu söz konusudur,ama ses yok.dölera dün gece 'sen buna benziyosun --> :)' diyerek beni o samimiyetsiz gülüşe benzetti.'sessiz gülüyorum diye mi' dediğimde 'evet,emesen gülüşlü' dedi.arada bi' sesli gülerek büş'e 'oha kâm sesli güldün!' dedirtip şaşırtmaktayım.yukardaki fotoğrafa bakınca da aklıma burak geldi.gayet ciddi bi' ses tonuyla 'hahahahahahaha' diye gülen biri kendisi.ay nasıl da özledim.hatta bazen güldükten sonra bi' süre durup sonra gülmesine devam ediyo.'napıyosun be?' dediğimizde de 'ya gülüyorum sonra da kendi gülüşüme gülüyorum' gibi cevaplar vermektedir.benim bu sessiz gülüşlerimin şöyle bi' kötü yanı var.telefondayken gülüyosam eğer,karşımdaki gülmediğimi sancak diye gayet yapmacık 'hahahah'lar üretiyorum.o zaman da 'üf nasıl da dediğime gülcek diye kastı' gibi düşünceler oluşuyodur konuştuğum kişide bence.ya ama öyle değil.valla bak.